Krótkowzroczność jest jedną z najczęściej występujących wad wzroku. Skąd się bierze? Jakie są jej objawy? Jak się ją leczy? Przeczytaj nasz artykuł i dowiedz się więcej!
Krótkowzroczność – przyczyny
Rozróżniamy krótkowzroczność dziedziczną lub nabytą. Za główne przyczyny krótkowzroczności nabytej uważa się pracę wzrokową z bliska (czytanie, pisanie, praca z komputerem), gdy z powodu nadmiernego przeciążania oczu następuje kompensacyjne wydłużanie gałki ocznej.
Wada wzroku – krótkowzroczność
Osoby krótkowzroczne dobrze widzą z bliska, a słabiej – z daleka. Do najczęstszych objawów tej wady wzroku należą:
- bardzo częste mrużenie wzroku,
- zaburzenia w widzeniu,
- usilne przybliżanie przedmiotów znajdujących się w pewnym oddaleniu,
- bóle głowy,
- pieczenie oczu,
- częste pocieranie oczu,
- pogorszenie widzenia w ciemności i po zmroku.
Sprawdź: Jak objawia się astygmatyzm?
Rodzaje krótkowzroczności
Krótkowzroczność dzielimy ze względu na jej przyczynę. W ten sposób wyróżniamy:
- krótkowzroczność osiowa – najczęściej występująca, związana z nadmierną długością gałki ocznej,
- krzywiznowa – elementy w układzie refrakcyjnym są zbyt wypukłe, a długość gałki ocznej jest prawidłowa,
- refrakcyjna – budowa układu optycznego jest prawidłowa, ale dochodzi do wzrostu siły załamującej, zwykle dotyczy to soczewki.
Krótkowzroczność dzielimy też na niską, średnią i wysoką. Niska krótkowzroczność (inaczej zwana szkolną) zwykle pojawia się w wieku dziecięcym, a wraz z wiekiem stopniowo rośnie. Maksymalny poziom osiąga między 15. a 17. (u kobiety) lub między 18. a 20. rokiem życia (u mężczyzny). Nie przekracza – 3.0 dioptrii. Średnia oscyluje między – 4.0 dioptrii a – 6.0 dioptrii, do maksymalnie – 8.0 dioptrii. Wysoka krótkowzroczność zwykle pojawia się we wczesnym dzieciństwie, albo nawet w okresie niemowlęctwa i może rozwinąć się do tego stopnia, że znacznie przekroczy poziom – 8.0 dioptrii.
Wady wzroku – krótkowzroczność i dalekowzroczność
Dalekowzroczność tym się różni od krótkowzroczności, że pacjent widzi lepiej z daleka, niż z bliska. Krótkowzroczność leczy się za pomocą wklęsłych soczewek. Można je stosować w okularach i w soczewkach kontaktowych. Szkła w okularach pomniejszają obraz stosownie do swojej mocy. Moc w szkłach powinna być zbliżona lub taka sama – nie powinno być różnicy między nimi. Soczewki kontaktowe są preferowane zwłaszcza przy wysokiej krótkowzroczności, bo mają mały wpływ na zmianę wielkości obrazu powstającego na siatkówce. Jednak w przypadku stosowania soczewek u pacjentów może wystąpić zapalenie spojówek, mechaniczne otarcie rogówki, uszkodzenie spowodowane długotrwałym noszeniem soczewek, a nawet owrzodzenie rogówki. Dlatego osoby korzystające z soczewek muszą dużą wagę przykładać do higieny soczewek i samych oczu. Krótkowzroczność można również leczyć operacyjnie – w takich sytuacjach zwykle wykorzystuje się laser. Jednak nie jest to wskazane w przypadku:
- dzieci poniżej 18 roku życia,
- stożka rogówki,
- zespołu suchego oka,
- nawracającym zapaleniu spojówek i rogówki,
- niskiej grubości rogówki,
- chorobach układowych autoimmunologicznych.
Sprawdź: Jakie są przeciwwskazania do laserowej korekcji wzroku?
