Inaczej zwana nadwzrocznością, dalekowzroczność związana jest niewłaściwym załamywaniem się światła w oku. Dalekowidz dobrze widzi przedmioty znajdujące się daleko, a gorzej – te w pobliżu. Jak leczyć dalekowzroczność? Czy można jej zapobiec? Czym różni się dalekowzroczność starcza od tej występującej u osób młodych?
Dalekowzroczność – na czym polega?
Najpowszechniejszą wadą wzroku jest krótkowzroczność. Zaraz po niej lokuje się krótkowzroczność. Obraz u osób z dalekowzrocznością skupia się nie na siatkówce, ale za nią, przez co przedmioty i osoby w pobliżu pacjenta są zamazane i niewyraźne, a to, co znajduje się w oddaleniu – jest wyraźne.
Przyczyny dalekowzroczności
Dalekowzroczność może być dziedziczna lub nabyta. Ta druga może wynikać ze zbyt krótkiej gałki ocznej lub zbyt słabą mocą łamiącą układu optycznego. Dalekowzroczność (zwana inaczej nadwzrocznością) dzielimy na fizjologiczną i patologiczną. Ta pierwsza występuje u dzieci i z wiekiem powinna zniknąć. Może jednak zmienić się w patologiczną. Dalekowzroczność dzielimy na:
- prostą – nie ma określonej przyczyny,
- funkcjonalna – powstaje w wyniku upośledzenia zdolności oka do samodzielnego dopasowania się do obrazów, które widzi,
- patologiczna – przyczyną jest uraz oka, choroba lub nieprawidłowy rozwój narządu wzroku.
Jak korygować dalekowzroczność?
Dalekowzroczność można korygować za pomocą soczewek kontaktowych albo okularów. Istnieje również opcja leczenia operacyjnego, czyli laserem. W przypadku soczewek bardzo ważna jest higiena i pielęgnacja szkieł kontaktowych oraz oczu. W przypadku zaniedbania tej kwestii może dojść do zapalenia spojówek. Soczewki, w przeciwieństwie do okularów, nie zawężają pola widzenia. Inne zagrożenia wynikające z noszenia szkieł to m.in.: mechaniczne otarcia rogówki, uszkodzenia spowodowane za długim noszeniem soczewek, a nawet owrzodzenia rogówki.
Jeżeli chodzi o korygowanie dalekowzroczności laserem, operacje te mają na celu zmodyfikowanie kształtu rogówki. Takie operacje to m.in.: LASEK, LASIK, keratotomia czy fotokeratektomia frakcyjna. Jednak, tak jak przy większości zabiegów, istnieją przeciwwskazania dla tej metody leczenia. Są to chociażby:
- wiek poniżej 18 roku życia,
- niska grubość rogówki,
- stożek rogówki,
- zespół suchego oka,
- powracające zapalenie spojówek i rogówki,
- choroby układowe autoimmunologiczne,
- choroby skóry,
- cukrzyca,
- choroby neurologiczne,
- nowotwory,
- opryszczka,
- alergie,
- uzależnienie od papierosów i alkoholu, a także od leków i narkotyków,
- zwyrodnienie plamki żółtej,
- stan zapalny oka.
Dalekowzroczność starcza
Po 40. roku życia może wystąpić dalekowzroczność starcza. Większość specjalistów twierdzi, że jest ona spowodowana sztywnieniem lub wzrostem soczewki. W tym przypadku stosuje się leczenie chirurgiczne, keratoplastykę lub soczewki kontaktowe wieloogniskowe: dwuogniskowe, trzyogniskowe lub progresywne. Pacjenci decydujący się na laserową korekcję wzroku muszą liczyć się z możliwymi powikłaniami, na przykład:
- światłowstrętem,
- zaburzeniem ostrości,
- uczuciem pieczenia, łzawienia i suchości oka,
- przemieszczeniem się płatka rogówki,
- niedokorekcją – objawia się ona bólem głowy, zmęczeniem i uczuciem napięcia,
- nadkorekcją – zmianą dalekowzroczności w krótkowzroczność lub na odwrót.
